De tuin als een palet vol kleuren, zo omschreef de tuinarchitect (Jacqueline Verheul van hoveniersbedrijf Anno2000 uit Dronten) ons resultaat, met in het hoofd dat ik recreatief schilder.

In mei 2019 werd ons nieuwe huis opgeleverd en begonnen we met een al minimaal 14 jaar braakliggende vlakte vol onkruid. Het blanke canvas.

Het was niet onze eerste tuin die we vanaf niets zouden aanleggen, maar toch besloten we deze keer een ontwerp te laten maken en de tuin te laten aanleggen. We wilden graag een ecologische tuin met veel bloemen en planten voor de bijen, vlinders en vogels. Het mooie vonden wij dat we nog tijdens de bouw in de tuin stonden met hun om te voelen en te kijken wat de mogelijkheden waren en de wensen te bespreken en niet vanaf een tekening te beginnen met ontwerpen. Dat voelde betrokken.

Het werd een tuin met veel inheemse beplanting. Fruitbomen en de mijn zo gewenste Lindeboom. De paden van half verharding gravier dór. Alsof altijd de zon schijnt en makkelijk aan te vullen.

De struiken en bomen kwamen direct in mei. Op de beplanting zouden we wachten tot november. Intussen zaaide ik tientallen papavers die door de penwortels ervoor zorgde dat de klei losser werd.

Het was een bewuste keuze om niet met groenblijvende structuren te werken, maar te vertrouwen op het winterbeeld van het pad, de verticale houten balken, het waterornament en de grassen.

We waren heel tevreden.

We kregen kleine plantjes, met het idee dat ze in de tuin volwassen zouden worden. De bomen waren wel al direct een goed formaat. Dus je bent blij met iedere zaailing. De fout die ik maakte om alles te laten staan, zorgde ervoor dat er het een het ander verdween. Planten die niet van concurrentie houden. Nu hou ik het meer in de gaten, plantte wat verdwenen was bij.

Ook zijn er dingen die je toch graag anders wil. De grote grassen in het midden van de tuin lagen plat na de eerste storm omdat de kleigrond ze wel erg hoog laat groeien. Dus die zijn vervangen door andere beplanting. Ook de salvia heb ik opgegeven, al stond het prachtig met het geel van de zwarte toorts. Hij wil hier gewoon niet.

Helaas is mijn geliefde lindeboom gesneuveld tijdens de storm Poly. Afgeknakt bij de grond. Ook de fruitbomen hadden het te verduren en staan sinds die tijd wat scheef.

Omdat we aan een sloot zitten, hadden we daar een schuine helling met riet, brandnetel (goed voor de dagpauwoog) en ander onkruid. Het was bijna niet te maaien. Sinds vorig voorjaar hebben we de beschoeiing wat omhoog laten trekken en een horizontaal deel aangelegd met groentetuin. Geïnspireerd door een polycultuur lezing geregeld door Groei en Bloei van Vera Greutink.

Het zware werk wordt door mijn man (op verzoek niet met name genoemd) gedaan, zoals aarde en zand kruien en soms de heggen snoeien. De rest is aan mij. Wat uiteraard fijn is om te doen.

In de tuin vind je zo min mogelijk kale aarde en kom je soms onkruid tegen wat bewust is laten staan. Paardenbloemen zijn een van de eerste bronnen voor de hommels. En ook de smalle weegbree is een fijne bijenplant (en best nog leuk ook). Achterin staat er hier en daar een brandnetel voor de rupsen en takjes laat ik liggen in de rommelhoek voor de egels. Ook zaailingen op niet voor de hand liggende plekken zijn meestal welkom. Met andere woorden … kleur niet binnen de lijntjes.

Tuingroetjes van Monique 

De tuin is nu 15 jaar oud. We hebben de bestrating, pergola en grasveld laten aanleggen. De beplanting hebben we zelf gedaan. Boompjes zijn er klein ingegaan, maar zijn al lekker gegroeid. Sommige boompjes zijn we zelf in Boskoop gaan halen, dat paste maar net aan in de auto. Het grasveld was eerst strak, maar nu maaien we ‘s-zomers  alleen een strook en laten de rest staan.
Later is er nog een vijver op het terras bijgekomen. Dat was in de corona-tijd, de vijverplantjes kwamen allemaal via de post.
Verspreid in de bordes staan 27 soorten rozen. En de borders hebben we op kleur aangelegd, maar er komt wel van alles spontaan op wat dan vaak mag blijven staan.
We gebruiken geen gif, ook niet in de moestuin.

Groetjes Yvonne